Verbum

букс

(лац. buxus)

тое, што і самшыт.

бу́кса

(ням. Büchse)

металічная каробка з падшыпнікам, які перадае ціск вагона, паравоза на вось кола.

буксава́ць

(польск. buksować, ад ням. bugsieren)

круціцца, слізгаючы і не рухаючыся з месца (пра колы аўтамашыны, паравоза).

буксба́умія

(н.-лац. buxbaumia)

лістасцябловы мох сям. буксбауміевых, які трапляецца пераважна ў светлых хваёвых лясах.

буксі́р

(рус. буксир, ад гал. boegseeren = цягнуць)

1) трос, пры дапамозе якога адно судна можа цягнуць другое або машына машыну;

2) судна, прызначанае для перацягвання несамаходных суднаў, плытоў;

узяць на б. — аказаць дапамогу ў выкананні чаго-н.

буксі́раваць

(рус. буксировать, ад гал. boegseeren)

цягнуць за сабой на тросе судна, плыт, аўтамашыну і інш.

букцы́нум

(лац. buccinum)

малюск класа бруханогіх, які жыве пераважна ў халодных і ўмераных водах.

бу́ла

(лац. bulla = шарык)

віслая металічная пячатка, якая ў сярэдневякоўі змацоўвала папскі, імператарскі, каралеўскі, княжацкі дакумент, а таксама назва адпаведнага дакумента.

буланжы́зм

[ад фр. G. Boulanger = прозвішча фр. генерала (1837—1891)]

шавіністычны рух у Францыі ў канцы 80-х гадоў 19 ст., накіраваны на ўстанаўленне ваеннай дыктатуры.

буланжэры́т

[фр. boulangerite, ад S. Boulanger = прозвішча фр. мінералога (памёр у 1849 г.)]

мінерал класа складаных сульфідаў з металічным бляскам; руда свінцу.