Verbum

індасаме́нт

(ням. Indossament, іт. indossamento, ад лац. in = на + dorsum = спіна)

перадатачны надпіс на адвароце вэксаля, чэка і іншых каштоўных папер, які сведчыць аб пераходзе правоў па гэтых дакументах іншай асобе.

індаса́нт

(ням. Indossant, іт. indossante)

асоба, якая робіць на адвароце вэксаля, чэка або іншай каштоўнай паперы перадатачны надпіс.

індаса́т

(ням. Indossat)

асоба, якой перадаецца вэксаль, чэк або іншая каштоўная папера праз перадатачны надпіс.

індафено́лы

(ад лац. indicum = сіняя фарба + фенолы)

сінтэтычнае злучэнне, якое належыць да кубавых фарбавальнікаў; выкарыстоўваецца ў вытворчасці фарбавальнікаў, у аналітычнай хіміі як індыкатар 2.

індо́л

[ад інд(ыга) + -ол]

арганічнае злучэнне гетэрацыклічнага рада, бясколернае крышталічнае рэчыва з непрыемным пахам; выкарыстоўваецца для прыгатавання лекавых прэпаратаў, у парфумернай прамысловасці.

індрыкатэ́рыі

(н.-лац. indricotherium)

вымерлыя гіганцкія бязрогія насарогі, якія жылі ў алігацэне і раннім міяцэне.

інду́зій

(лац. indusium = верхняя туніка)

плеўка на паверхні ліста папарацей, якая пакрывае сорусы.

індуі́зм

(ад санскр. hindumata)

рэлігія большасці насельніцтва Індыі, звязаная з культам багоў Вішну і Шывы.

індукта́нс

(фр. inductance)

супраціўленне пераменнага току ў электрычным ланцугу, які складаецца са шпулькі самаіндукцыі; састаўная частка імпедансу.

інду́ктар

(лац. inductor = які ўводзіць, пабуджае)

1) электрамагніт, які ўтварае магнітнае поле ў генератары пастаяннага току;

2) электрычная машына з ручным прыводам, якая выпрацоўвае высокае напружанне (напр. тэлефонны і.).