Verbum

інве́рсар

(ад лац. inversio = перастаноўка)

механізм, які ператварае кругавы рух у прамалінейны.

інве́рсія

(лац. inversio = перастаноўка)

1) лінгв. змяненне звычайнага парадку слоў і словазлучэнняў у сказе для надання фразе пэўнай стылістычнай афарбоўкі;

2) мат. парушэнне нармальнага парадку двух элементаў у пастаноўцы;

3) павышэнне тэмпературы паветра ў атмасферы з вышынёй замест звычайнага яе паніжэння;

4) змена напрамку (палярнасці) магнітнага поля Зямлі на адваротны пры адным і тым жа напрамку геамагнітнай восі;

5) геал. завяршальная стадыя ў цыкле развіцця геасінкліналі, якая адбываецца ў змене апускання зямной кары падняццямі.

інвертава́ць

(лац. invertere = пераўтвараць)

пераўтвараць пастаянны электрычны ток у пераменны.

інверта́за

(ад лац. invertere = змяняць)

тое, што і цукраза.

інве́ртар

(ад лац. invertere = пераўтвараць)

прыстасаванне для пераўтварэння пастаяннага электрычнага току ў пераменны.

інве́стар

(англ. investor, ад лац. investire = адзяваць)

укладчык, які ажыццяўляе інвестыцыю.

інвестыту́ра

(с.-лац. investitura)

1) акт перадачы зямельнага ўладання феадалу ў сярэдневяковай Зах. Еўропе;

2) зацвярджэнне біскупа у духоўным сане.

інвесты́цыя

(ням. Investition, ад лац. investire = адзяваць)

укладванне капіталу ў якое-н. прадпрыемства, асабліва за мяжой, каб атрымаць прыбытак.

інвесці́раваць

(ням. investieren, ад лац. investire = адзяваць)

укладваць капітал у якое-н. прадпрыемства, асабліва за мяжой, каб атрымаць прыбытак.

інгаля́тар

(ад лац. inhalare = удыхаць)

1) апарат для лячэння інгаляцыяй;

2) апарат для падачы кіслароду шахцёру, які пацярпеў пры аварыі ў шахце.