Verbum

эласматэ́рый

(ад гр. elasma = пласцінка + -тэрый)

вельмі буйны вымерлы насарог з масіўным купалападобным рогам на ілбе, з пласцінчатай зубной эмаллю, які жыў у Еўразіі ў раннечацвярцічную эпоху.

эласо́ма

(н.-лац. elassoma)

рыба атрада акунепадобных, якая пашырана ў балотных лясных вадаёмах на поўдні ЗША; вядома як акварыумная.

эластагра́фія

(ад н.-лац. elasticus = пругкі + -графія)

друкаванне з эластычных друкарскіх форм фарбамі, якія хутка высыхаюць.

эластаме́ры

(ад н.-лац. elasticus = пругкі + -мер)

палімеры з высокаэластычнымі ўласцівасцямі ў шырокім дыяпазоне тэмператур (напр. натуральны і сінтэтычны каўчукі).

эластаме́трыя

(ад н.-лац. elasticus = пругкі + -метрыя)

метады вызначэння эластычнасці гумы.

эла́стык

(н.-лац. elasticus = пругкі)

1) ніткі 3 сінтэтычных валокнаў, з якіх вырабляюць панчохі, шкарпэткі, што маюць уласцівасць расцягвацца;

2) сінтэтычная тканіна з рызінавымі ніткамі, якая выкарыстоўваецца на паясы, падвязкі і інш.

эласты́чны

(н.-лац. elasticus = пругкі)

1) пругкі, гнуткі; здольны расцягвацца і вяртацца ў ранейшы стан (напр. э-ая падушка, э-ая спружына);

2) перан. мяккі, плаўны, павольны (напр. э-ыя рухі);

3) перан здольны лёгка прыстасоўвацца да чаго-н.

эласці́н

(ад н.-лац. elasticus = пругкі)

бялок з групы склерапратэінаў, які ўваходзіць у склад эластычных валокнаў сценак артэрый, скуры 1 інш.

элаты́ў

(н.-лац. elativus, ад лац. elatus = узняты ўверх)

лінгв. 1) абсалютная найвышэйшая ступень параўнання;

2) зыходны склон.

элафамі́цэс

(н.-лац. elaphomyces)

сумчаты грыб сям. элафаміцэтавых, які расце на пясчанай глебе ў хвойных лясах.