элаты́ў
(н.-лац. elativus, ад лац. elatus = узняты ўверх)
лінгв. 1) абсалютная найвышэйшая ступень параўнання;
2) зыходны склон.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)