Verbum

інакуля́цыя

(лац. inoculatio = прышчэпліванне)

увядзенне жывых мікраарганізмаў у арганізм расліны або жывёлы, а таксама чалавека.

інаўгура́цыя

(лац. mauguratio)

урачыстая працэдура ўступлення на пасаду кіраўніка дзяржавы, каранацыі манарха.

інацэра́мы

(н.-лац. inoceramus, ад гр. is, inos = мышца + keramos = шкарлупіна)

выкапнёвыя марскія малюскі класа двухстворкавых; якія мелі буйную ракавіну з канцэнтрычнымі складкамі; былі пашыраны ў мезазоі.

інбры́дзінг

(англ. inbreeding, ад m = у, унутры + breeding = развядзенне)

скрыжоўванне жывёл або раслін, якія знаходзяцца ў блізкароднасных адносінах у межах адной папуляцыі арганізмаў (параўн. аўтбрыдзінг, кросбрыдзінг).

інбрэ́дны

(ад інбрыдзінг)

атрыманы ў выніку блізкароднаснага скрыжоўвання.

інвагіна́цыя

(ад ін- + лац. vagina = похва)

1) адзін са спосабаў гаструляцыі, калі частка сценкі зародка заварочваецца ў яго поласць і ўтварае ўнутры лісток — першасную энтадэрму;

2) мед. заходжанне адной кішкі ў другую; адна з форм непраходнасці кішэчніка.

інва́зія

(лац. invasio = напад)

заражэнне чалавека, жывёл і раслін паразітамі жывёльнага паходжання (глістамі, насякомымі і інш.).

інва́йранмент

(англ. environment = акружэнне, наваколле)

від сучаснага мастацтва, які спалучае твор і адначасова мастацкае дзеянне, скіраваныя на арганізацыю прасторы, што дае магчымасць гледачу адчуваць сябе арганічна ўключаным у дзею праз аўдыёвізуальныя, кінетычныя і іншыя сродкі ўздзеяння і сувязі; узнік у ЗША і Еўропе ў 1960-я гады як вынік развіцця поп-арту і постканструктывізму.

інвайранменталі́зм

(англ. environmentalisme, ад environment = акружэнне, наваколле)

кірунак геаграфічнага дэтэрмінізму, які адводзіць геаграфічнаму асяроддзю вырашальную ролю ў развіцці грамадства і грамадскай вытворчасці.

інвалі́д

(лац. invalidus = бяссільны, слабы)

чалавек, які страціў працаздольнасць у выніку ранення, хваробы, калецтва.