Verbum

эква́тар

(лац. aequator = які выраўноўвае)

уяўная лінія, якая дзеліць зямны шар на два паўшар’і — паўночнае і паўднёвае, а таксама прылеглая да гэтай лініі мясцовасць;

магнітны э. — лінія, якая злучае ўсе пункты Зямлі, дзе нахіленне роўна нулю;

нябесны э. — вялікі круг нябеснай сферы, які падзяляе яе на два паўшар’і.

экватарыя́л

(фр. equatorial, ад лац. aequator = які выраўноўвае)

лінзавы або люстэркавы тэлескоп, які мае дзве восі вярчэння, што дазваляе вызначаць знаходжанне любога свяціла на нябеснай сферы адносна нябеснага экватара.

экватарыя́льны

(ад экватар)

які мае адносіны да экватара, размешчаны на экватары ці каля яго, уласцівы раёнам, размешчаным каля экватара.

эквівале́нт

(лац. aequivalens, -ntis = раўназначны, раўнацэнны)

1) што-н. раўназначнае чаму-н., здольнае поўнасцю замяніць яго;

2) тавар, які выражае вартасць іншых тавараў, на якія ён абменьваецца.

эквівале́нтнасць

(ад эквівалентны)

уласцівасць эквівалентнага.

эквівале́нтны

(ад эквівалент)

раўназначны, раўнацэнны (напр. э. абмен).

эквілібры́ст

(ад лац. aequilibris = які знаходзіцца ў раўнавазе)

1) цыркавы артыст, гімнаст, які займаецца эквілібрыстыкай;

2) перан. чалавек, які праяўляе незвычайную спрытнасць, выкрутлівасць у паводзінах, спрэчках.

эквілібры́стыка

(ад лац. aequlibritas = раўнавага)

1) жанр цыркавога мастацтва, заснаваны на ўменні выканаўцы рабіць складаныя акрабатычныя практыкаванні, захоўваць раўнавагу ў разнастайных становішчах;

2) перан. уменне лёгка прыстасоўвацца, лавіраваць у розных абставінах.

эквілінеа́рны

(ад лац. aequus = роўны + linearis = лінейны)

адпаведны па колькасці радкоў з арыгіналам (аб вершаваным перакладзе).

эквіпале́нтны

(лац. aequipollens, -ntis)

раўнасільны, раўназначны.