Verbum

тэгена́рыя

(н.-лац. tegenaria)

павук сям. лейкавых, які жыве ў жылых памяшканнях і іншых пабудовах.

тэ́гмы

(гр. tegma = аддзел)

групы аднолькава пабудаваных сегментаў, якія аб’ядноўваюцца ў аддзелы цела членістаногіх, напр. галава, грудзі, брушка.

тэ́гула

(лац. tegula = чарапіца)

цвёрдая, звычайна трохвугольная пласцінка, якая адыходзіць ад мембраны, што злучае крыло з грудзьмі насякомых.

тэ́за

(фр. thése, ад гр. thesis)

тое, што і тэзіс.

тэзаўра́цыя

(ад гр. thesauros = скарб)

накапленне золата як скарбу прыватнымі асобамі.

тэза́ўрус

(гр. thesauros = скарб)

1) сукупнасць паняццяў з пэўнай галіны навукі, накопленых чалавекам або калектывам;

2) аднамоўны (тлумачальны або тэматычны) слоўнік, які найбольш поўна ахоплівае лексіку дадзенай мовы.

тэ́зіс

(гр. thesis)

1) сцверджанне, якое патрабуе абгрунтавання;

2) палажэнне, якое коратка перадае адну з асноўных думак лекцыі, даклада;

3) літ. слабая частка стапы (параўн. арсіс).

тэі́зм

(ад гр. theos = бог)

рэлігійна-філасофскае вучэнне, якое грунтуецца на разуменні бога як абсалютнай асобы, што стварыла свет і дзейнічае ў ім (параўн. дэізм, пантэізм).

тэі́н

(фр. théine, ад. н.-лац. thea = чай)

тое, што і кафеін.

тэі́ст

(ад тэізм)

паслядоўнік тэізму.