Verbum

талму́д

(ст.-яўр. talmûd = навука)

збор рэлігійных, бытавых, прававых прадпісанняў іудаізму, заснаваны на схаластычным тлумачэнні кніг Старога запавету.

талмуды́зм

(ад талмуд)

1) іўдзейская казуістыка, якая выводзіць розныя палажэнні з вершаў Пяцікніжжа; схаластычныя разважанні;

2) веды, набытыя шляхам начотніцтва, механічнага засваення прачытанага.

талмуды́ст

(ад талмудызм)

1) паслядоўнік і тлумачальнік талмуду;

2) перан. начотчык, схаласт.

тало́м

(ад гр. thallos = зялёная галінка)

цела ніжэйшых раслін (водарасцяў, грыбоў, лішайнікаў, некаторых імхоў), не расчлененае на сцябло і ліста.

тало́н

(фр. talon, ад лац. talus = пята)

1) кантрольны лісток, які дае права атрымаць што-н., карыстацца чым-н.;

2) частка дакумента, якая аддзяляецца ад яго.

талрэ́п

(гал. taliereep)

прыстасаванне для нацягвання снасцей такелажу.

талуо́л

(ад ісп. Tolu = назва горада ў Калумбіі + -ол)

арганічнае злучэнне, вуглевадарод араматычнага рада, бясколерная вадкасць са своеасаблівым пахам, якая выкарыстоўваецца для атрымання фарбавальнікаў, выбуховых рэчываў, лекавых прэпаратаў і інш.

та́львег

(ням. Talweg, ад Tal = даліна + Weg = дарога)

лінія, якая злучае найбольш нізкія ўчасткі дна рачной даліны, яра, рова.

тальён

(лац. talio, -onis = помста)

прынцып у крымінальным праве рабаўладальніцкіх і раннефеадальных дзяржаў, паводле якога асобе, што ўчыніла злачынства, прысуджалі такую самую шкоду («вока за вока, зуб за зуб»).

тальк

(ням. Talk < с.-лац. talcus, ад ар. talk)

мінерал класа сілікатаў белага або блакітнага колеру, які выкарыстоўваецца ў электратэхніцы, парфумерыі, гумавай і папяровай прамысловасці, медыцыне.