Verbum

спаравікі́

(ад спора)

клас аднаклетачных жывёл тыпу прасцейшых; паразітуюць у клетках, тканках і поласцях цела жывёл і чалавека; выклікаюць малярыю, какцыдыёз і іншыя хваробы.

спараго́ній

(ад спора + гр. gonos = нараджэнне, развіццё)

бясполае пакаленне (спарафіт) у мохападобных, якое складаецца з каробачкі, дзе ўтвараюцца споры бясполага размнажэння, ножкі і прысоскі, што ўкараняецца ў тканку гаметафіта (палавога пакалення) і атрымлівае ад яго пажыўныя рэчывы.

спараго́нія

(ад спора + -гонія)

цыкл у развіцці спаравікоў, калі ў выніку дзялення спачатку ўтвараюцца спарабласты, а затым спаразоіты.

спарады́чны

(лац. sporadicus, ад гр. sporadikos)

адзінкавы, не рэгулярны, выпадковы (напр. с-ая з’ява).

спарадэ́рма

(ад спора + дэрма)

абалонка, якая ахоўвае спору або пылковае зерне.

спаразо́іты

(ад спора + гр. zoon = жывёла)

дробныя рухомыя асобіны спаравікоў, якія ўтвараюцца пры дзяленні спарабласта.

спара́нгій

(ад спора + гр. angeion = пасудзіна)

орган раслін, у якім утвараюцца споры, што служаць для бясполага размнажэння.

спаране́ма

(н.-лац. sporonema)

недасканалы грыб сям. эксцыпулавых, які паразітуе на люцэрне, выклікае плямістасць лісця.

спараса́кі

(ад спора + фр. sac = мяшок)

відазмененая палавая асобіна калоніі марскіх гідроідаў, якая ўяўляе сабой мяшок, напоўнены палавымі клеткамі.

спара́сіс

(н.-лац. sparassis)

базідыяльны грыб сям. рагацікавых, які расце ў хваёвых лясах каля пнёў; грыбная капуста.