Verbum

псіхамато́рыка

(ад псіха- + лац. motor = які рухае)

індывідуальныя, канстытуцыйныя, а таксама звязаныя з полам і ўзростам асаблівасці рухальных рэакцый чалавека.

псіхаметры́я

(ад псіха- + -метрыя)

раздзел псіхалогіі, які вывучае хуткасць узнікнення, працягласць і напружанасць розных псіхічных працэсаў у чалавека і жывёл.

псіхаміме́тыкі

(ад псіха- + гр. mimetes = пераймальнік)

лекавыя рэчывы, здольныя выклікаць у чалавека парушэнні псіхічнай дзейнасці.

псіханеўрало́гія

(ад псіха- + неўралогія)

раздзел медыцыны, які ўключае псіхіятрыю і неўралогію.

псіханеўро́з

(ад псіха- + неўроз)

захворванне цэнтральнай нервовай сістэмы функцыянальнага характару.

псіханеўро́лаг

(ад псіха- + неўролаг)

спецыяліст у галіне псіханеўралогіі.

псіханеўро́тык

(ад псіханеўроз)

асоба, якая хварэе на псіханеўроз.

псіхапа́т

(ад псіха- + -пат)

1) чалавек, які хварэе на псіхапатыю;

2) перан. узбаламучаны, неўраўнаважаны чалавек; псіх.

псіхапатало́гія

(ад псіха- + паталогія)

1) раздзел псіхіятрыі, які вывучае агульныя пытанні, што датычаць захворванняў псіхікі;

2) адхіленні ў псіхіцы як хвароба.

псіхапа́тыя

(ад псіха- + -патыя)

душэўнае расстройства, псіхічнае захворванне, паталагічны склад псіхічнай дзейнасці.