Verbum

нейрапі́ль

(ад нейра- + гр. pilos = войлак)

спляценне адросткаў нервовых клетак (дэндрытаў і аксонаў), у якім засяроджаны сінапсы (кантакты паміж нервовымі клеткамі).

нейрапле́гікі

(ад нейра- + гр. plege = параліч)

тое, што і нейралептыкі.

нейрапо́дый

(ад нейра- + гр. pus, podos = нага)

брушная галінка параподыі.

нейрапсіхало́гія

(ад нейра- + псіхалогія)

раздзел псіхалогіі, які вывучае псіхічную дзейнасць чалавека ў сувязі з функцыяніраваннем цэнтральнай нервовай сістэмы ў пэўных умовах.

нейрапсіхі́чны

(ад нейра- + псіхічны)

звязаны з уплывам нервовых працэсаў на псіхічную дзейнасць чалавека.

нейрасакрэ́цыя

(ад нейра- + сакрэцыя)

здольнасць некаторых нервовых клетак выпрацоўваць і выдзяляць у кроў або тканкавую вадкасць нейрагармоны.

нейраспо́ра

(н.-лац. neurospora)

сумчаты плесневы грыб сям. сардарыевых, які развіваецца на глебе і на экскрэментах траваедных жывёл.

нейратро́пны

(ад нейра- + -тропны)

які дзейнічае выбарачна на якія-н. элементы нервовай сістэмы.

нейрафа́ны

(ад нейра- + гр. phanos = светлы)

сетка вельмі тонкіх валаконцаў, якія размешчаны каля базальных цельцаў і абумоўліваюць работу раснічнага апарата ў інфузорый.

нейрафібрамато́з

[ад нейра + фібра + гр. (onk)oma, -atos = пухліна]

захворванне, якое характарызуецца ўзнікненнем шматлікіх пухлінных вузлоў уздоўж нервовых ствалоў і нервовых заканчэнняў у скуры і пігментных плям на скуры.