Verbum

неакаланіялі́зм

(ад неа- + каланіялізм)

эканамічная палітыка і ідэалагічная дзейнасць імперыялістычных дзяржаў, накіраваная на захаванне свайго ўплыву ў залежных краінах пры дапамозе новых форм і метадаў каланіялізму.

неакало́нія

(ад неа- + калонія)

былая калонія, якая па сутнасці з’яўляецца аб’ектам эканамічнай і палітычнай эксплуатацыі з боку неакаланізатараў.

неакантыя́нства

(ад неа- + кантыянства)

ідэалістычная філасофская плынь канца 19 — пач. 20 ст, якая спрабавала асэнсаваць праблемы філасофіі на падставе абноўленай інтэрпрэтацыі вучэння І. Канта.

неакапіталі́зм

(ад неа- + капіталізм)

сучасная характарыстыка буржуазнымі ідэолагамі капіталізму шляхам маскіроўкі яго класавага характару.

неакласіцы́зм

(ад неа- + класіцызм)

плынь у літаратуры, жывапісе, архітэктуры і музыцы 2-й пал. 19—20 ст, якой уласцівы зварот да традыцыйнай антычнасці, эпохі Адраджэння і класіцызму.

неако́ртэкс

(ад неа- + лац. cortex = кара)

асноўная частка кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозгу.

неалагі́зм

(ад неа- + -лагізм)

слова ці словазлучэнне, якое з’явілася ў мове для абазначэння новай рэаліі або паняцця.

неаламаркі́зм

(ад неа- + ламаркізм)

сукупнасць эвалюцыйных канцэпцый, якія намагаюцца абгрунтаваць і развіць ідэалістычныя і механістычныя бакі вучэння Ж.-Б. Ламарка; асноўныя кірункі неаламаркізму — механаламаркізм, орталамаркізм, псіхаламаркізм.

неале́біяс

(н.-лац. neolebias)

рыба атрада карпападобных, якая водзіцца ў вусці ракі Конга; вядома як акварыумная.

неалейкары́т

(ад неа- + гр. leukos = белы)

літая смала колеру слановай косці, якая атрымліваецца ў выніку кандэнсацыі фенолу з фармальдэгідам; выкарыстоўваецца для вырабу кнопак, ручак, прадметаў шырокага ўжытку.