Verbum

экспрапрыя́цыя

(с.-лац. expropriatio)

1) прымусовае адбіранне маёмасці, сродкаў вытворчасці ў аднаго класа другім;

2) наогул прымусовае адбіранне чаго-н.

экспро́мт

(лац. expromtus = гатовы)

1) твор (паэтычны, музычны), створаны адразу, у момант выканання;

2) кароткая прамова, сказаная без папярэдняй падрыхтоўкі;

3) невялікая музычная п’еса, напісаная ў свабоднай форме.

экспрэ́с

(англ. express, ад лац. expressus = узмоцнены)

поезд, параход або аўтобус, якія ідуць з найбольшай скорасцю і робяць прыпынкі толькі на буйных станцыях або наогул іх не робяць.

экспрэсі́ўны

(фр. expressif, ад лац. expressus = выразны)

выразны, надзелены экспрэсіяй.

экспрэ́сія

(лац. expressio = выражэнне)

выразнасць; сіла выражэння пачуццяў, перажыванняў (напр. э. слова, э. колеру).

экспрэсіяні́зм

фр. expressionisme, ад expression = выражэнне < лац. expressio = выражэнне)

мадэрнісцкі кірунак у літаратуры і мастацтвт першай пал. 20 ст., для якога асноўнай мэтай было выражэнне суб’ектыўнага стану чалавека; характарызаваўся ірацыяналізмам, фантастычнасцю вобразаў.

экспрэ́с-ана́ліз

(ад лац. expressus = узмоцнены + аналіз)

сукупнасць метадаў колькаснага хімічнага аналізу, якія даюць магчымасць хутка кантраляваць пэўны вытворчы або тэхналагічны працэс.

экспрэ́с-інфарма́цыя

(ад экспрэс + інфармацыя)

навуковая або навукова-тэхнічная інфармацыя, якая аператыўна публікуецца ў друку.

экста́з

(гр. ekstasis = захапленне, раз’юшанасць)

найвышэйшая ступень захаплення, пры якой чалавек даходзіць да самазабыцця.

э́кстра

(лац. extra = звыш меры, занадта)

самы высокі, самы лепшы (пра сорт тавару; напр. масла э.).