Verbum

эктазі́я

(ад гр. ektasis = расцягненне)

мед. расцягненне, расшырэнне поласцевых органаў, напр. бронхаў, сасудаў, страўніка.

эктамезенхі́ма

(ад экта- + мезенхіма)

частка мезенхімы большасці мнагаклетачных жывёл.

эктапаразі́ты

(ад экта- + паразіты)

арганізмы, якія паразітуюць на паверхні цела чалавека, жывёл або раслін.

эктапі́я

(ад гр. ektopos = змешчаны)

мед. змяшчэнне ўнутраных органаў чалавека і жывёл.

эктапла́зма

(ад экта- + плазма)

перыферычны слой цытаплазмы клетак.

эктатро́фны

(ад экта- + -трофны)

тое, што і экзатрофны.

э́ктыма

(гр. ekthyma = гнойны прышч)

вірусная хвароба авечак і коз, якая суправаджаецца ўтварэннем струпоў, пераважна ў вобласці губ.

эктыпагра́фія

(ад гр. ektypos = выпуклы + -графія)

пісьмо для сляпых, якое грунтуецца на розных камбінацыях выпуклых кропак.

экумені́зм

(ад гр. oikumene = Сусвет)

рух за аб’яднанне хрысціянскіх цэркваў, які ўзнік у пач. 20 ст.; лічыць сваёй мэтай выпрацоўку агульнахрысціянскай сацыяльнай праграмы, прыгоднай для вернікаў розных краін.

экю́​¹

(фр. écu)

старадаўняя французская залатая або сярэбраная манета з малюнкам геральдычнага шчыта, якая чаканілася ў 13—18 ст.