Verbum

ідыябла́сты

(ад ідыя- + -бласты)

раслінныя клеткі, якія адрозніваюцца па форме, структуры або змесціву ад астатніх клетак той жа тканкі (напр. камяністыя клеткі плода грушы).

ідыягра́ма

(ад ідыя- + -грама)

схематычнае адлюстраванне гаплоіднага (гл. гаплоід) набору храмасом арганізма, якія размяшчаюць у рад адпаведна з іх памерамі.

ідыяле́кт

(ад ідыя- + (дыя)лект)

індывідуальная мова, моўныя навыкі індывідуума ў пэўны перыяд.

ідыямарфі́зм

(ад ідыя- + -марфізм)

здольнасць мінералаў, якія крышталізуюцца ў магме, набываць уласцівыя ім крышталеграфічныя абрысы.

ідыяма́тыка

(гр. idiomatikos = асаблівы)

1) вучэнне аб ідыёмах;

2) сукупнасць ідыём якой-н. мовы.

ідыяматы́чны

(гр. idiomatikos)

які адносіцца да ідыяматыкі.

ідыяпла́зма

(ад ідыя- + -плазма)

сукупнасць структурных кампанентаў клеткі, звязаных са зберажэннем і перадачай генетычнай інфармацыі.

ідыясінкразі́я

(гр. idiosynkrasia)

павышаная, хваравітая адчувальнасць чалавечага арганізма да пэўных рэчываў, адрозніваецца ад анафілаксіі развіццём пасля першага ўвядзення, без папярэдняй сенсібілізацыі 1.

ідыяты́зм

(гр. idiotismos)

1) тое, што і ідыятыя;

2) перан. неразумнасць, бязглуздасць.

ідыяты́п

(ад гр. idios = свой, уласны + тып)

сукупнасць спадчынных фактараў асобіны, якая складаецца з геному, плазмону, а ў зялёных раслін яшчэ і з пластома.