Verbum

шыі́т

(ад ар. ši’a = група прыхільнікаў)

паслядоўнік шыізму.

шык

(фр. chic)

паказная раскоша, франтаватасць, форс.

шыкава́ць

(польск. szykować, ад с.-в.-ням. schicken)

1) жыць з шыкам, фарсіць;

2) рыхтаваць, падрыхтоўваць.

шыка́рны

(рус. шикарный, ад фр. chicard)

1) раскошны, багаты, пышны (напр. ш-ае ўбранне);

2) вельмі прыгожы, цудоўны (напр. ш. букет).

шы́лінг

(англ. shilling)

1) англійская манета, роўная 1/20 фунта стэрлінгаў (да пераходу на дзесяцічную грашовую сістэму ў 1971 г.);

2) грашовая адзінка Аўстрыі, роўная 100 грошам.

шы́льда

(ням. Schild)

дошка з надпісам назвы ўстановы, прадпрыемства, арганізацыі і інш.

шы́мі

(англ. shimmy = літар. кашуля)

1) бальны танец амерыканскага паходжання, падобны на факстрот;

2) самаваганне насавога кола трохколага трохколавага шасі самалёта пры руленні, разбегу.

шымпанзэ́

(фр. chimpanzé, ад кангалезскага cim-penze)

чалавекападобная малпа, якая жыве ў лясах трапічнай Афрыкі.

шы́на

(польск. szyna, ад ням. Scheine)

1) металічная паласа, набітая на полаз для лепшага слізгання і большай трываласці;

2) гумавая пакрышка з напоўненай паветрам камерай, якая надзяваецца на вобад кола;

3) прыстасаванне з дошчачак і бінтоў для накладвання павязкі пры пераломе.

шынга́рды

(англ. shin-guards)

1) скураныя або брызентавыя шчыткі, якія надзяваюць у спартыўных гульнях на ногі для засцярогі іх ад магчымых удараў;

2) спецыяльныя рукавіцы без пальцаў, якія замяняюць «баксёрскія бінты».