Verbum

тэарэты́чны

(гр. theoretikos = які даследуе, аглядае)

1) які засноўваецца на тэорыі, звязаны з тэорыяй;

2) які займаецца пытаннямі тэорыі (напр. т-ая фізіка).

тэасо́ф

(ад тэасофія)

паслядоўнік тэасофіі.

тэасо́фія

(гр. theosophia, ад theos = бог + sophia = мудрасць)

рэлігійна-містычнае вучэнне аб яднанні чалавечай душы з богам і аб магчымасці непасрэдных зносін з замагільным светам.

тэа́тр

(фр. théâtre, ад гр. theatron = месца для відовішч)

1) род мастацтва, спецыфічным сродкам выражэння якога з’яўляецца сцэнічнае дзеянне, ажыццёўленае акцёрамі перад гледачом;

2) установа, якая мае пэўны састаў артыстаў і ставіць спектаклі, а таксама будынак са сцэнай і залай, дзе адбываецца тэатральны паказ;

3) перан. месца, дзе разгортваюцца якія-н. значныя падзеі (напр. т. ваенных дзеянняў).

тэатраліза́цыя

(ад тэатральны)

прыстасаванне несцэнічнага твора для паказу ў тэатры, увядзенне ў твор элементаў сцэнічнага дзеяння.

тэатра́льны

(лац. theatralis)

1) які мае адносіны да тэатра, звязаны з тэатрам (напр. т-ая зала, т. сезон);

2) прызначаны для тэатра, для падрыхтоўкі акцёраў (напр. т-ая музыка, т-ая студыя);

3) характэрны для работнікаў тэатра (напр. т-ыя прыёмы);

4) перан. які вызначаецца тэатральнасцю (напр. т-ая поза).

тэатрама́нія

(ад тэатр + манія)

празмернае захапленне тэатрам.

тэафедры́н

(ад лац. thea = чай + эфедрын)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры бранхіяльнай астме.

тэафілі́н

(ад лац. thea = чай + гр. phyllon = лісток)

алкалоід, які змяшчаецца ў лісці чайнага куста і выкарыстоўваецца як сасударасшыральны і мачагонны сродак.

тэбаі́н

[ад н.-лац. (opium) thebaicum = опіум з ваколіц Фіў, старажытнаегіпецкага мястэчка]

арганічнае злучэнне, алкалоід, які змяшчаецца ў опіуме; выкарыстоўваецца як сыравіна для вырабу лекавых прэпаратаў.