Verbum

тара́нтул

(іт. tarantola)

ядавіты павук сям. ліказідаў, пашыраны ў лесастэпавай і стэпавай зонах Еўразіі.

тарантэ́ла

(іт. tarantella, ад Taranto = назва горада)

італьянскі народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе, а таксама музыка да гэтага танца.

тара́ф

(рум. taraf)

румынскі і малдаўскі народны аркестр, які складаецца звычайна са скрыпкі, кобзы, цымбалаў, ная і бубна.

тарбага́н

(манг. tarbagan)

грызун роду суркоў, які пашыраны пераважна ў Цэнтр. Азіі; мангольскі сурок.

тарбаза́ўр

(ад гр. tarbos = прадмет страху + -заўр)

гіганцкі драпежны дыназаўр мелавога перыяду (гл. мезазой) з групы карназаўраў.

тарба́н

(ад іт. tiorba)

украінскі і польскі струнны шчыпковы музычны інструмент, разнавіднасць тэорбы.

тарба́сы тарбасы́

(якуцк. eterbes = абутак)

мяккія боты з аленевых шкур поўсцю наверх.

тарберні́т

[ад шв. Torbern Olaf Bergman = прозвішча шв. хіміка (памёр у 1784 г.)]

мінерал групы уранавых слюдак ізумрудна-зялёнага колеру; руда урану.

тардзьён

(фр. tordion)

даўнейшы французскі бальны танец.

таркрэ́т

[лац (tec)tor(ium) (con)cretum = ушчыльнены тынк]

машына, якая падае пад ціскам бетонную сумесь на паверхню ў час таркрэтавання.