Verbum

тамбурмажо́р

(фр. tambourmajor)

галоўны палкавы барабаншчык у французскай арміі 17—19 ст. і рускай арміі 19 ст.;

2) дырыжор, які задае рытм ваеннаму аркестру на маршы;

3) жазло, якім дырыжор задае рытм духавому аркестру на маршы.

тамбуры́н

(фр. tambourin, іт. tamburino)

1) ударны народны музычны інструмент, пашыраны на поўдні Еўропы; разнавіднасць барабана;

2) даўні французскі народны танец;

3) музычны твор, які мае характар гэтага танца.

тамга́

(цюрк. tamga)

1) кляймо на чым-н. як знак уласнасці ў старажытных цюркскіх народаў;

2) гандлёвая пошліна ў Стараж. Русі, якую бралі пры накладанні спецыяльнага кляйма на тавар.

таметгі́пнум

(н.-лац. tomethypnum)

лістасцябловы мох сям. брахітэцыевых, які трапляецца на балотах і забалочаных лугах.

тамі́зм

(ад лац. Thomos = Фама)

філасофскае і багаслоўскае вучэнне сярэдневяковага філосафа-схаласта Ф. Аквінскага, паводле якога розум павінен падпарадкоўвацца веры, а філасофія служыць багаслоўю.

таміля́ры

(ад ісп. tomillo = тым’ян)

зараснікі вечназялёных нізкарослых пахучых кустоў, паўкустоў сям. ясноткавых (тым’яну чабору, лаванды, размарыну) у заходняй частцы Міжземнамор’я.

-тамія, -томія

(гр. tome = адразанне, адсяканне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «рассячэнне».

тамні́дый

(н.-лац. thamnidium)

ніжэйшы грыб сям. тамнідыевых, які развіваецца ў глебе, на гнілых раслінных рэштках і экскрэментах траваедных жывёл.

тамо́граф

(ад гр. tomos = частка, слой + -граф)

рэнтгенаўскі апарат для атрымання паслойных здымкаў унутраных органаў.

тампа́к

(ням. Tompak, ад малайск. tambaga = медзь)

сплаў медзі і цынку, які мае залацісты колер і выкарыстоўваецца для вырабу танных упрыгожанняў.