Verbum

та́лент

(лац. talentum, ад гр. talanton = вага, вагі)

1) надзвычайныя прыродныя здольнасці;

2) асоба, надзеленая надзвычайнымі здольнасцямі.

та́лер​¹

(ням. Taler)

старажытная сярэбраная манета, якая ў 1518 г. пачала чаканіцца ў Чэхіі, а пазней распаўсюдзілася ў Германіі, Скандынавіі, Галандыі, Італіі і іншых еўрапейскіх краінах; на тэрыторыі Беларусі т. абарачаўся з 16 ст.

та́лер​²

(ням. Teller = талерка)

палігр. металічная пліта ў друкарскай машыне, на якую ўстанаўліваюць друкарскую форму.

талера́нтнасць

(ад лац. tolerantia = цярпенне)

1) цярпімасць да чужых думак і вераванняў;

2) стан арганізма, пры якім страчваецца здольнасць выпрацоўваць антыцелы ў адказ на ўвядзенне пэўнага антыгену (параўн. сенсібілізацыя 1).

талера́нтны

(лац. tolerans, -ntis = які церпіць)

цярпімы.

та́лі

(гал. talie)

сістэма блокаў для падымання грузаў на судне.

та́лій

(н.-лац. thallium, ад гр. thallos = парастак)

хімічны элемент, мяккі і легкаплаўкі метал блакітна-шэрага колеру.

таліпо́трыкс

(н.-лац. tolypothrix)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. сцытанемавых, якая пашырана ў прэсных водах, на мокрых скалах, вышэйшых раслінах, ракавінах малюскаў, у глебе.

талісма́н

(фр. talisman, ад ар. tilsamân)

прадмет, які, на думку забабонных людзей, аберагае яго ўладальніка ад няшчасця (параўн. таксама амулет).

та́лія

(іт. taglia)

найбольш вузкая частка тулава паміж грудзьмі і клубамі.