Verbum

псеўдакефі́рыян

(н.-лац. pseudokephyrion)

аднаклетачная залацістая водарасць сям. лепахраманадавых, якая пашырана ў балотах, азёрах, рэках.

псеўдакла́сік

(ад псеўда- + класік)

прыхільнік псеўдакласіцызму.

псеўдакласіцы́зм

(ад псеўда- + класіцызм)

штучны стыль італьянскай, французскай і рускай літаратуры 18 — пач. 20 ст., які намагаўся ўзнавіць антычныя мастацкія ідэалы.

псеўдало́гія

(ад псеўда- + -логія)

хваравітая схільнасць да выдумак, стварэння фантастычных гісторый, у якіх суб’ект ставіць сябе ў цэнтр падзей.

псеўдамана́ды

(ад псеўда- + гр. monas, -ados = адзінокі)

бактэрыі ў выглядзе прамых або крыху выгнутых палачак з палярна размешчанымі жгуцікамі.

псеўдамарфі́зм

(ад псеўда- + -марфізм)

з’ява, якая заключаецца ў тым, што крышталі аднаго мінералу прымаюць выгляд, уласцівы крышталям іншага мінералу.

псеўдамарфо́зы

(ад псеўда- + -марфоз)

крышталі, форма якіх не адпавядае ўнутранай структуры мінералу, які ўтварае іх.

псеўдамі́ксіс

(ад псеўда- + -міксіс)

тое, што і саматагамія.

псеўдамне́зія

(ад псеўда- + гр. mnesis = успамін)

тое, што і парамнезія.

псеўдані́м

(гр. pseudonymos = носьбіт выдуманага імені)

выдуманае прозвішча, якім карыстаюцца пісьменнікі, мастакі, артысты і г.д.