Verbum

ксено́н

(ад гр. ksenos = чужы)

хімічны элемент, адзін з інертных газаў, які прымяняецца ў электратэхніцы.

ксера-

(гр. kseros = сухі)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «сухі».

ксерагра́фія

(ад ксера- + -графія)

спосаб электрафатаграфіі, заснаваны на дзеянні святла на матэрыял са святлоадчувальным слоем з паўправадніка, на які перад здымкай наносіцца электрастатычны зарад.

ксерадэ́рма

(ад ксера- + дэрма)

тое, што і іхтыёз.

ксерадэрмі́я

(ад ксера- + дэрма)

мед. павышаная адчувальнасць скуры да ультрафіялетавых прамянёў.

ксерако́м

(н.-лац. xerocomus)

шапкавы базідыяльны грыб сям. балетавых, які расце ў хвойных і лісцевых лясах; адзін з відаў — махавік.

ксерако́пія

(ад ксера- + копія)

копія, здымак, якія атрыманы шляхам ксераграфіі.

ксе́ракс

(ад ксераграфія)

1) аператыўны размнажальны апарат з выкарыстаннем магнітнага сухога друку;

2) сухі электрастатычны метад атрымання копій дакументаў, матэрыялаў і г.д.;

3) копія, атрыманая ў выніку выкарыстання гэтага метаду.

ксерамарфі́зм

(ад ксера- + -марфізм)

сукупнасць марфалагічных і анатамічных прыкмет, якія з’яўляюцца ў раслін як прыстасаванне да засушлівых умоў.

ксерамезафі́ты

(ад ксера- + мезафіты)

расліны, якія прыстасаваліся жыць у сярэднеўвільготненых мясцінах і могуць пераносіць засушлівы перыяд лета.