Verbum

веды́зм

(ад веды)

старажытная рэлігія, заснаваная ў Індыі ў канцы 2 тысячагоддзя да н.э., для якой характэрна абагаўленне сіл прыроды; асновы ведызму выкладзены ў Ведах.

ве́ер

(рус. веер, ад ням. Fächer)

ручное прыстасаванне ў выглядзе складнога паўкруга, якім абмахваюцца ў спёку.

вежэта́ль

(фр. végétal = раслінны)

касметычная вадкасць для валасоў.

везікулі́т

(ад везікулы)

запаленне семявых пузыркоў.

везі́кулы

(лац. vesicula)

1) пухіркі на скуры, высыпка;

2) утварэнні ў арганізме (на лёгкіх, у яечніку і інш.), якія маюць выгляд пузыркоў.

везі́р

гл. візір 2.

везувія́н

(ад іт. Vesuvio = назва вулкана)

мінерал класа сілікатаў зеленавата-жоўтага, блакітнага або зялёнага колеру са шкляным бляскам.

вейге́ла

(н.-лац. veigela)

кустовая расліна сям. бружмелевых з простым лісцем і буйнымі кветкамі розных колераў без паху, пашыраная ва Усх. Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

вейлане́лы

(н.-лац. veilonellaceae)

сямейства бактэрый; паразітуюць у ротавай поласці, страўнікава-кішачным тракце і дыхальных шляхах жывёл і чалавека.

ве́йсія

(н.-лац. weisia)

лістасцябловы мох сям. трыхастомавых, які трапляецца на аголеных глебах, уздоўж дарог, па адхонах, канавах.