Verbum

будле́я

(н.-лац. buddleia)

кустовая расліна сям. будлеевых з ланцэтным лісцем і ліловымі або фіялетавымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная ў тропіках і субтропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

будуа́р

(фр. boudoir, ад bouder = злавацца)

маленькая гасціная багатай жанчыны для прыёму найбольш блізкіх знаёмых.

буды́зм

(фр. bouddhisme, ад санскр. Buddcha = імя легендарнага заснавальніка гэтай рэлігіі Сідхартхі Гаутамы)

адна з сусветных рэлігій (нараўне з хрысціянствам і ісламам), якая ўзнікла ў 6 ст. да н.э. у Індыі і пашырылася ў Тыбеце, Манголіі, Індакітаі, Кітаі, Бірме, Японіі.

буды́нак

(польск. budynek, ад с.-в.-ням. būding)

жылое, гаспадарчае або адміністрацыйнае збудаванне.

буды́ст

(ад будызм)

паслядоўнік будызму.

бу́ер

(гал. boeier)

1) спецыяльная лёгкая лодка на каньках з рулём і парусам для катання па лёдзе;

2) уст. невялікае аднамачтавае пласкадоннае паруснае судна для ўстаноўкі буёў і швартоўных бочак.

буеры́ст

(ад буер)

спартсмен, які займаецца буерным спортам.

буж

(фр. bougie)

медыцынскі інструмент у выглядзе металічнага стрыжня або гумавай трубкі для даследавання трубчастых органаў чалавека.

буза́

(тур. buzä, ад перс. būzä)

1) лёгкае хмельнае пітво з проса, грэчкі, ячменю, пашыранае галоўным чынам у Крыме і на Каўказе;

2) рэшткі вадкасці, падонкі;

3) адклады на дне вадаёмаў (рэк, сажалак, азёр) з найдрабнейшых часцінак мінеральных і арганічных рэчываў.

буй

(гал. boei)

плывучы знак (паплавок) на рацэ, на возеры, у бухце для абазначэння мелі, небяспечных месцаў, падводных камянёў і інш.