Verbum

нервю́ра

(фр. nervure, ад лац. nervus = жыла, сухажылле)

1) характэрная для гатычных збудаванняў арка з абчасаных клінападобных камянёў або цаглін, якая ўмацоўвае рабро скляпення;

2) каркас крыла або апярэння самалёта.

неро́л

(іт. Nerol = прозвішча княгіні)

арганічнае злучэнне, бясколерная вадкасць з прыемным пахам; выкарыстоўваецца ў парфумерыі.

не́рпа

(фін. norppa)

ластаногая млекакормячая жывёла сям. цюленяў, пашыраная ў Паўночна-Ледавітым акіяне, у паўночнай частцы Атлантычнага і Ціхага акіянаў, у некаторых паўночных азёрах.

не́рунгі

(ням. Nehrung)

доўгія пясчаныя косы на паўднёвым беразе Балтыйскага мора, якія аддзяляюць ад яго паўпрэснаводныя ліманы.

неры́тавы

(ад гр. nerites = марскі малюск)

мелкаводны (напр. н-ая зона, н-ыя адклады).

нерэі́ды

(гр. Nereis, -idos = дачка бога мора Нерэя ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

1) марскія німфы, якія, паводле старажытнагрэчаскага міфа, дапамагалі мараплаўцам;

2) сямейства кольчатых чарвей класа многашчацінкавых; пашыраны ў морах, пераважна трапічных.

неслі́я не́слія

(н.-лац. neslia)

травяністая расліна сям. крыжакветных з суцэльным лісцем і залацістажоўтымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Еўропе, Міжземнамор’і, Паўн. Афрыцы; на Беларусі трапляецца рэдка.

не́та

(іт. netto = літар. чысты)

вага тавару без тары 2;

цана н. — чыстая цана тавару пасля выліку пэўных скідак;

даход н. — чысты даход пасля выліку ўсіх расходаў (параўн. брута).

не́трыум

(н.-лац. netrium)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. мезатэніевых, якая трапляецца пераважна на сфагнавых балотах.

не́ўмы

(гр. neuma = знак, ківок)

старажытнае нотнае пісьмо з безлінейнай сістэмай.