Verbum

та́нец

(польск. taniec < чэш. tanec, ад ням. Tanz)

1) від мастацтва, у якім асноўнымі сродкамі стварэння вобразаў з’яўляюцца пластычныя рухі і рытмічныя змены пастаў цела чалавека;

2) сукупнасць рытмічных і пластычных рухаў, якія выконваюцца ў такт музыкі, а таксама музыка да гэтых рухаў;

3) мн. забавы, у час якіх удзельнікі робяць такія рухі, танцуюць.

танзілі́т

(ад лац. tonsilla = міндалепадобная залоза)

запаленне паднябенных міндалін.

танзіма́т

(тур. tanzimat)

рэформы ў Асманскай імперыі ў 19 ст., якія садзейнічалі паскарэнню разлажэння феадальнага ладу ў Турцыі і зараджэнню капіталістычных адносін.

танзу́ра

(лац. tonsura = стрыжка)

выгаленае месца на макаўцы галавы духоўных каталіцкіх асоб.

тані́ды

(ад танін)

дубільныя рэчывы, якія атрымліваюць з дубільных раслін (дуба, каштана, яліны, бярозы і інш.).

тані́н

(фр. tanin)

арганічнае рэчыва белага або жаўтаватага колеру, якое выкарыстоўваецца ў дубільнай прамысловасці і медыцыне.

тані́чны​¹

(гр. tonikos = напяты, галасавы)

заснаваны на захаванні пэўнай колькасці націскаў у радку пры адвольнай колькасці ненаціскных складоў (напр. т-ая сістэма вершаскладання).

тані́чны​²

(ад тонус)

які мае адносіны да тонусу арганізма, асобных яго органаў.

-танія

(ад гр. tonos = напружанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае напружанне, ціск.

танк

(англ. tank)

1) баявая гусенічная бранявая машына;

2) спецыяльна абсталяваны бак, цыстэрна для захоўвання і транспарціроўкі вадкасцей.