Verbum

плацінаты́пія

(ад плаціна + -тыпія)

спосаб фатаграфавання на солях плаціны.

плацка́рта

(ням. Platzkarte, ад Platz = месца + Karte = білет)

білет з правам на пэўнае месца ў вагоне поезда.

плацэ́ба

(лац. placebo = спадабаюся)

лекавая форма, якая змяшчае нейтральныя рэчывы.

плацэ́нта

(лац. placenta = ляпёшка)

1) орган у цяжарнай жанчыны або самкі млекакормячых, пры дапамозе якога ажыццяўляецца сувязь плоду і матчынага арганізма; дзіцячае месца, паслед;

2) вырасты тканак у раслін, на якіх прымацоўваюцца насенныя пачаткі ў завязі кветкавых раслін, спарангіі ў папарацей.

плац-пара́д

(ад ням. Platz = пляц + парад)

уст. пляцоўка для ваенных вучэнняў, парадаў.

плашко́ўт

(гал. plaatschuit, ад plaat = плоскі + schuit = лодка)

пласкадоннае бяспалубнае несамаходнае судна для перавозкі грузаў унутры порта, для наводкі плывучых мастоў.

плеана́зм

(гр. pleonasmos = лішак)

стылістычны моўны зварот, у якім ужыты адназначныя або блізказначныя, часта непатрэбныя словы (напр. «натоўп людзей», «памерці смерцю»).

плеахраі́зм

(ад гр. pleon = больш шматлікі + chroa = колер)

уласцівасць крьшталёў некаторых мінералаў (напр. біятыту, турмаліну) выяўляць розную афарбоўку пры разглядванні іх у белым святле ў розных напрамках.

плебе́й

(лац. plebeius = просты народ)

1) палітычна бяспраўны чалавек з ніжэйшых класаў у Стараж. Рыме;

2) чалавек недваранскага паходжання, выхадзец з простага народа (у буржуазна-дваранскім асяроддзі).

плебісцы́т

(лац. plebiscitum = рашэнне народа)

1) закон або рашэнне, прынятае сходам плебеяў (у Стараж. Рыме);

2) усенароднае галасаванне пры рашэнні асабліва важнага для краіны пытання, рэферэндум.