плебе́й

(лац. plebeius = просты народ)

1) палітычна бяспраўны чалавек з ніжэйшых класаў у Стараж. Рыме;

2) чалавек недваранскага паходжання, выхадзец з простага народа (у буржуазна-дваранскім асяроддзі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)