Verbum

таметгі́пнум

(н.-лац. tomethypnum)

лістасцябловы мох сям. брахітэцыевых, які трапляецца на балотах і забалочаных лугах.

тамі́зм

(ад лац. Thomos = Фама)

філасофскае і багаслоўскае вучэнне сярэдневяковага філосафа-схаласта Ф. Аквінскага, паводле якога розум павінен падпарадкоўвацца веры, а філасофія служыць багаслоўю.

таміля́ры

(ад ісп. tomillo = тым’ян)

зараснікі вечназялёных нізкарослых пахучых кустоў, паўкустоў сям. ясноткавых (тым’яну чабору, лаванды, размарыну) у заходняй частцы Міжземнамор’я.

-тамія, -томія

(гр. tome = адразанне, адсяканне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «рассячэнне».

тамні́дый

(н.-лац. thamnidium)

ніжэйшы грыб сям. тамнідыевых, які развіваецца ў глебе, на гнілых раслінных рэштках і экскрэментах траваедных жывёл.

тамо́граф

(ад гр. tomos = частка, слой + -граф)

рэнтгенаўскі апарат для атрымання паслойных здымкаў унутраных органаў.

тампа́к

(ням. Tompak, ад малайск. tambaga = медзь)

сплаў медзі і цынку, які мае залацісты колер і выкарыстоўваецца для вырабу танных упрыгожанняў.

тампана́да

(ням. Tamponade, ад фр. tampon = тампон)

увядзенне ў рану або поласць цела тампонаў для спынення крывацёку або выдалення гною.

тампана́ж

(фр. tamponnage, ад tampon = тампон)

запаўненне цэментам трэшчын у горных пародах, каб прадухіліць прасочванне вады з іх у буравыя свідравіны.

тампліе́р

(фр. templier, ад лац. templum = храм)

член сярэдневяковага каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна.