Verbum

спірто́метр

(ад спірты + -метр)

арэаметр са шкалой для вызначэння моцнасці спіртавых раствораў.

спірты́

(англ. spirits, ад лац. spiritus = дыханне, дух)

арганічныя злучэнні, якія змяшчаюць адну або некалькі гідраксільных груп (OH) у малекуле; выкарыстоўваюцца для вырабу алкагольных напіткаў, а таксама ў медыцыне і ў тэхнічнай прамысловасці (напр. этылавы с., метылавы с., борны с., камфорны с. і інш.).

спірулі́на

(н.-лац. spirulina)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. асцыляторыевых, якая пашырана ў прэснай, саланаватай і салёнай вадзе, у гнілым іле і глебе.

спіры́лы

(н.-лац. spirilla, ад гр. speira = выгіб)

бактэрыі, якія маюць форму спіральна выгнутых або дугападобных палачак; жывуць у вадаёмах, глебе, трапляюцца ў гноі гною, страўніку жывёл.

спірытуалі́зм

(фр. spiritualisme, ад лац. spiritualis = духоўны)

ідэалістычнае філасофскае вучэнне, паводле якога дух (душа) з’яўляецца першаасновай свету.

спіры́тус

(лац. spiritus = дыханне, дух)

разм. спірт.

спірыты́зм

(фр. spiritisme, ад лац. spiritus = душа, дух)

містычная вера ў замагільнае жыццё душ памерлых і ў магчымасць зносін з імі, а таксама ўяўныя зносіны з душамі памерлых пры дапамозе розных прыёмаў (вярчэнне сталоў, сподачкаў і інш.).

спірыферы́ды

(н.-лац. spiriferida)

атрад вымерлых замковых брахіяподаў, якія жылі ў ардавіку — юры.

спі́рычуэл

(англ. spiritual = духоўны)

духоўная песня амерыканскіх неграў.

спірэ́я

(н.-лац. spiraea)

кустовая расліна сям. ружавых з белымі, ружовымі або чырвонымі кветкамі ў парасонападобных суквеццях, пашыраная пераважна ва ўмераных зонах; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.