Verbum

вестыбуламе́трыя вестыбуламетры́я

(ад лац. vestibulum = сені, уваход + -метрыя)

сукупнасць метадычных прыёмаў даследавання дзейнасці вестыбулярнага апарата.

вестыбуларэцэ́птары

(ад лац. vestibulum = сені, уваход + рэцэптар)

збор раснічастых клетак у паўкружных каналах вестыбулярнага апарата, якія рэагуюць на змены становішча цела або галавы.

вестыбуля́рны

(ад лац. vestibulum = сені, уваход)

звязаны з раўнавагай;

в. апарат — орган пачуцця ў чалавека і пазваночных жывёл, які з’яўляецца часткай унутранага вуха і служыць для каардынацыі рухаў і захавання раўнавагі.

вестыбю́ль

(фр. vestibule, ад лац. vestibulum = сені, уваход)

вялікае памяшканне перад уваходам ва ўнутраныя часткі будынка грамадскага прызначэння (палаца, музея, тэатра, клуба, метро і інш.).

вестэ́ла

(н.-лац. westella)

каланіяльная зялёная водарасць сям. дыктыясферыевых, якая трапляецца ў сажалках, азёрах, некаторых рэках.

ве́стэрн

(англ. westem = заходні)

фільм, п’еса, аповесць на тэму аб жыцці паўночнаамерыканскіх заходніх штатаў 2-й пал. 19 ст. і аб прыгодах каўбояў.

ве́та

(лац. veto = забараняю)

забарона, адмена, прыпыненне дзеяння якога-н. рашэння, пастановы (налажыць в.).

ветштэ́йніна

(н.-лац. wettsteinina)

сумчаты грыб сям. псеўдасферыевых, які развіваецца на адмерлых сцёблах траў, дрэў і кустоў.

ветэра́н

(лац. veteranus = стары, дасведчаны)

1) бывалы, вопытны воін (в. палка);

2) удзельнік вайны ў мінулым (в. вайны);

3) стары заслужаны работнік, дзеяч у якой-н. галіне (в. працы, в. сцэны).

ветэрына́р

(лац. veterinarius = які лечыць жывёлу)

спецыяліст па ветэрынарыі.