Háube
f -, -n
1) чэ́пчык
2) чубо́к (у птушак)
3) тэх. каўпа́к; кажу́х; капо́т; люк (танка)
Haubítze
f -, -n га́ўбіца
voll wie éine ~ — ушчэ́нт п’я́ны
Hauch
m -(e)s, -e
1) по́дых
2) налёт, след
éinen fláumigen ~ háben — быць пакры́тым пушко́м
3) паве́ў
den létzten ~ von sich (D) gében* — ≅ адда́ць Бо́гу душу́
háuchen
1.
vt ды́хаць, выдыха́ць
j-m etw. ins Ohr ~ — шапну́ць каму́-н. што-н. на ву́ха
2.
vi
1) дуць, дзьму́хаць (auf, gegen A – на што-н.)
2) лінгв. вымаўля́ць з прыдыха́ннем
Háuchlaut
m -(e)s, -e лінгв. шчы́лінны фарынга́льны гук
Háudegen
m -s, -
1) спарт. эспадро́н, пала́ш
2) разм. руба́ка; задзі́ра
háuen
* (impf hieb i háute)
1.
vi сячы́, нано́сіць уда́р
2.
vt
1) сячы́, прасяка́ць, высяка́ць
2) горн. высяка́ць
3) касі́ць (траву)
4) разм. біць, адлупцава́ць
j-n krumm und lahm ~ — збі́ць каго́-н. на го́ркі я́блык [да паўсме́рці]
j-n zu Bóden ~ — збіць каго́-н. з ног
3.
(sich) бі́цца
◊ das ist wéder geháuen noch gestóchen — гэ́та ні то́е, ні cёе
Háuer
m -s, -
1) іко́л
2) дыял. вінаро́б, вінагра́дар
3) горн. забо́йшчык