Behörde
f -, -n
1) ула́да, о́рган ула́ды
2) устано́ва, ве́дамства
die óberste ~ — найвышэ́йшая інста́нцыя
Behúf
m -(e)s, -e канц. патрэ́ба
behúfs
prp (G) канц. дзе́ля (чаго-н.); з мэ́тай (чаго-н.)
behüten
vt (vor D) зберага́ць, барані́ць, засцерага́ць (ад каго-н., чаго-н.)
ein Gehéimnis ~ — захо́ўваць та́йну
behüte! — ні ў цкім ра́зе!