Verbum

Hauch

m -(e)s, -e

1) по́дых

2) налёт, след

éinen fláumigen ~ háben — быць пакры́тым пушко́м

3) паве́ў

den létzten ~ von sich (D) gében* — ≅ адда́ць Бо́гу душу́

háuchdünn

a ве́льмі то́нкі

háuchen

1.

vt ды́хаць, выдыха́ць

j-m etw. ins Ohr ~ — шапну́ць каму́-н. што-н. на ву́ха

2.

vi

1) дуць, дзьму́хаць (auf, gegen A – на што-н.)

2) лінгв. вымаўля́ць з прыдыха́ннем

Háuchlaut

m -(e)s, -e лінгв. шчы́лінны фарынга́льны гук

Háudegen

m -s, -

1) спарт. эспадро́н, пала́ш

2) разм. руба́ка; задзі́ра

Háue

I

f -, -n маты́ка

II

f - пабо́і

háuen

* (impf hieb i háute)

1.

vi сячы́, нано́сіць уда́р

2.

vt

1) сячы́, прасяка́ць, высяка́ць

2) горн. высяка́ць

3) касі́ць (траву)

4) разм. біць, адлупцава́ць

j-n krumm und lahm ~ — збі́ць каго́-н. на го́ркі я́блык [да паўсме́рці]

j-n zu Bóden ~ — збіць каго́-н. з ног

3.

(sich) бі́цца

◊ das ist wéder geháuen noch gestóchen — гэ́та ні то́е, ні cёе

Háuer

m -s, -

1) іко́л

2) дыял. вінаро́б, вінагра́дар

3) горн. забо́йшчык

Háufen

m -s, - ку́ча, гру́да; капа́

ein ~ Ménschen — нато́ўп, збой (людзей)

in (héllen) ~ — нато́ўпам, гу́ртам

ein ~ Geld — ку́ча [ве́льмі шмат] гро́шай

◊ álles auf éinen ~ wérfen* — валі́ць усё ў адну́ ку́чу

j-n über den ~ rénnen* — збіць каго́-н. з ног

j-n über den ~ schíeßen* — расстраля́ць каго́-н.

über den ~ fállen* — ру́хнуць

háufenweise

adv ку́чамі; нато́ўпамі; ва́лам