bedíngen
*
1) абумо́ўліваць, рабі́ць магчы́мым
2) дамаўля́цца
Bedíngung
f -, -en (перад)умо́ва
únter ~en — у умо́вах
zu wélchen ~en? — на які́х умо́вах?
únter keiner ~ — ні ў які́м ра́зе
bedíngungslos
a безумо́ўны, безагаво́рачны
bedrängen
vt прыгнята́ць, рабі́ць уці́ск (на каго-н.)
mit Bítten ~ — надаку́чваць про́сьбамі
Bedränger
m -s, -, ~in f -, -nen прыгнята́льнік, -ніца
Bedrängnis
f -, -se
1) уці́ск, прыгнёт
2) ця́жкае стано́вішча; прыгне́чанасць
bedrängt
a цяжкава́ты, ця́жкі, заклапо́чаны
von Sórgen ~ sein — быць абцяжа́раным кло́патамі
bedróhen
vt (mit D) пагража́ць (каму-н. чым-н.)
von etw. (D) bedróht wérden [sein] — знахо́дзіцца пад пагро́зай чаго́-н.