Bezéichnung
f -, -en абазначэ́нне, на́зва
bezéigen
1.
vt высок. пака́зваць, выяўля́ць, выка́зваць
Éhre ~ — зрабі́ць го́нар
Fréude ~ — ра́давацца, це́шыцца
2.
(sich) паказа́ць сябе́
(якім-н.)
sich tápfer ~ — паказа́ць сябе́ храбрацо́м
bezéugen
vt све́дчыць; засве́дчваць, пацвярджа́ць
Bezéugung
f -, -en пасве́дчанне, пацвярджэ́нне, до́каз
bezgl.
= bezüglich – што адносіцца [датычыцца]; адносна
bezíchtigen
vt (G) юрыд. абвінава́чваць; выкрыва́ць
Bezíchtigung
f -, -en абвінава́чванне
fálsche ~ — ілжы́вы [фальшы́вы] дано́с
bezíehen
*
1.
vt
1) абця́гваць, пакрыва́ць; аббіва́ць (мэблю)
Bétten neu ~ — мяня́ць пасце́льную бялі́зну
2) пераязджа́ць (на новую кватэру); займа́ць (кватэру)
3) займа́ць (пасаду, пазіцыі i г.д.)
die Wáche ~ — заступа́ць у караву́л
4) выпі́сваць, зака́зваць (газету, тавар)
zu ~ durch j-n — мо́жна атрыма́ць у каго́-н.
5) атры́мліваць (даходы)
6) (auf A) адно́сіць (да каго-н., чаго-н., на чый-н. рахунак)
auf sich (A) ~ — прыма́ць на свой раху́нак
2.
(sich)
(auf A)
1) спасыла́цца (на каго-н., што-н.)
2) (auf A) адно́сіцца (да каго-н., чаго-н.), даты́чыцца (каго-н., чаго-н.)
Bezíehung
f -, -en дачыне́нне, адно́сіны; pl су́вязі; інш. значэнні гл. пад словам bezíehen*
bezíehungsweise
adv ці, іна́кш; адпаве́дна