Verbum

анлайнавы слоўнік

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г ґ д е ё ж з і к л м н о п р с т -

б в г д е ж з і й к л м н п р с т ў ф х ц ч ш я

а б в г д е ж з і к л м н о п р с у х ц ч ш ы э я ’

Абэ́лка ’скарга, абвінавачанне’ (полац., Суднік, вусн. паведамл.) < польск. obełga ’абраза’ (Мартынаў, SlW, 68).

Абэ́лтус ’ёлупень, аболтус’ (КТС) ад *бэльтаць < польск. bełtać ’балбатаць’, параўн. рус. оболтус да балтаць (гл.).

Абэ́лтух ’ёлупень’ (КТС). Гл. абэлтус.

Абэ́рак ’групавы танец’ < польск. oberek.

Абэ́ржа ₁ ’прасторная хата, вялізная будоўля’ (Жд., Цыхун, вусн. памедамл., КТС, Арашонкава, нясвіж., вусн. паведамл.) < польск. oberża ’карчма’ < франц. auberge.

Абэ́ржа ₂ ’здаровая, мажная кабеціна’ (Жд.) да літ. béržti ’таўсцець, рабіцца моцным’. Можна меркаваць аб запазычанні абэржа ў гэтым значэнні з літоўскага (Мартынаў, SlW, 67).