ако́ліца
1. Наваколле (Беш. Касп., Слаўг.).
2. Вуліца ў вёсцы, дзе двары размешчаны ўроскідку (Крыч.).
3. Тып населенага пункта ў выглядзе комплексу ў 10—20 фальваркаў; шляхецкая вёска (Жучк., Зах. Бел.).
4. Агарожа вакол вёскі; праход у агарожы пры ўездзе ў вёску (ЛіМ, 1969, 10 жніўня).
5. Ускраіна вёскі, канец вёскі (Рэч.).
6. Кружны шлях (Пол.).
7. Першае або апошняе забудаванне вёскі (Зах. Бел. Др.-Падб.).
8. Макраватае месца за ракой, якое раней замярзае і дзе дзеці робяць каток з колам (в. Заспа Рэч.).
□ в. Аколіца Кліч.
ако́п 1
1. Земляны вал, насып з траншэяй (Слаўг.).
2. Капец бульбы, абкладзены саломай і абсыпаны зямлёй на зіму (Гарад. Касп.).
3. Бліндаж (Слаўг.).
ако́п 2 Абкапанае кругом месца; гарадок (Рэч., Слаўг., Карм.).
ако́пішча Месца, дзе быў акоп ці бліндажная яма (Слаўг.).