натру́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
Стаміць, давесці да хваравітага стану (працяглай або цяжкай працай, хадой і пад.). З лесу выходзім, калі сонца ўжо схіліла на захад. Бацька дужа натрудзіў ногі і.. ледзь наспявае за мною. Сачанка.
натрусі́цца, ‑трусіцца; зак.
Разм. Насыпацца, высыпацца пры трасенні, вытрасанні. Анюта перадала Мікульскаму абярэмак [сена], сабрала з долу тое, што падаткнула яму пад руку. Місько.
натрусі́ць, ‑трушу, ‑трусіш, ‑трусіць; зак., чаго.
Разм. Трасучы, вытрасаючы, насыпаць, высыпаць што‑н. (у якой‑н. колькасці). Арына паклала ў бочку апошні рад [а]гуркоў, натрусіла зверху лісця, душыстага [кропу]. Стаховіч.
на́трухам, прысл.
Абл. Трушком; робячы невялічкія крокі. У другой палове дня на вуліцы з клункам за плячыма амаль натрухам ішла бабуля. Федасеенка.
натруці́ць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., каго.
Знішчыць, вынішчыць атрутай у якой‑н. колькасці. Натруціць грызуноў.
натру́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад натруціць.
натру́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад натрусіць.
натру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да натрусіць.
натру́шчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., чаго.
Разм. Разбіць, раздрабіць у вялікай колькасці. Натрушчыць талерак. Натрушчыць шкла.
на́трыевы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да натрыю, змяшчае ў сабе натрый. Натрыевая лямпа. Натрыевая салетра.