натру́шчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., чаго.
Разм. Разбіць, раздрабіць у вялікай колькасці. Натрушчыць талерак. Натрушчыць шкла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)