зачы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць чыркаць.
зачыры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць чырыкаць.
зачы́стка, ‑і, ДМ ‑стцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зачышчаць — зачысціць.
зачы́сціцца, ‑ціцца; зак.
Паддацца зачыстцы; ачысціцца. Канцы правадоў добра зачысціліся.
зачы́сціць, ‑чышчу, ‑чысціш, ‑часціць; зак., што.
Спец. Зрабіць гладкім, роўным, зняўшы частку паверхні, няроўнасці. З ачысціць шклом гронкі нажа. // Спецыяльна апрацаваць якую‑н. паверхню (для склейвання і пад.). Зачысціць гуму рашпілем. // Агаліць, зняўшы ізаляцыю, акаліну і пад. Зачысціць кантакты. □ Ігнат Пятровіч.. адвінціў нейкія вінцікі, агледзеў лямпы, зачысціў правады,.. і прыёмнік загаварыў нармальна. Асіпенка.
зачыта́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зачытаць.
2. у знач. прым. Зацяганы, пашарпаны (звычайна пра кнігу, газету і пад.). Зачытаная кніга. Зачытаная газета.
зачыта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Захапіўшыся чытаннем, забыцца на ўсё. — Не спіш, сын? — спыталася [Гравыльда] з першай хаты. — Агонь, бачу, гарыць. — Зачытаўся, цётка Грасыльда... Пташнікаў.
зачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Прачытаць уголас, апавясціць сходу, пасяджэнню і пад. Зачытаць пісьмо. Зачытаць пастанову.
2. Разм. Прывесці ў неахайны выгляд працяглым або нядбайным карыстаннем (пра кнігу, газету і г. д.). Зачытаць кнігу.
зачы́тванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зачытваць — зачытаць.
зачы́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да зачытацца.
2. Зал. да зачытваць.