Verbum

задзярно́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да задзярноўваць.

задзярно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да задзернаваць.

задзяўба́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад задзяўбаць ​¹.

задзяўба́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і задзяўбці ​¹.

задзяўба́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і задзяўбці ​².

задзяўбці́ ​¹, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце, ‑дзяўбуць; пр. задзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; зак., каго.

1. Забіць, прыбіць ўдарамі дзюбы. Каршун задзёўб курыцу. □ — Так, вось так! Так, вось так! — Завіхаецца шпак. — Фі-у-чы! Фі-у-чы! Задзяўбу і вас, хрушчы! Шушкевіч.

2. перан. Разм. Даняць нападкамі, папрокамі. — [З дзяўчатамі], браце, трэба смелым быць, каб яны над сабой тваю сілу пачулі. Інакш — задзяўбуць, свавольніцы... Машара.

задзяўбці́ ​², ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце, ‑дзяўбуць; пр. задзёўб; ‑дзяўбла, ‑ло; зак.

Пачаць дзяўбці.

задля́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Абл. Надоўга затрымацца дзе‑н. (загаварыўшыся або па іншых прычынах). — А няхай яго... Задлякаўся ды прасядзеў цэлы адвячорак, — сказаў Баранок, беручы плуг. Крапіва.

задне...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «задні», напрыклад: заднепаднябенны, заднепраходны, заднеязычны.

задне́цца, ‑еецца; безас. зак.

Разм. Тое, што і заднець. Як заднелася, Развіднелася І ўзышла на ўсходзе зара, Сцягі рдзеліся, Песні пеліся. Гурло.

задне́ць, ‑ее; безас. зак.

Пра надыход світання. Калі ж заднела, Заўважыў Калістрат суседа Янука. Корбан.

заднеязы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтвараецца пад’ёмам задняй часткі спінкі языка да мяккага паднябення (пра гукі).