загаро́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Штучна зробленая перашкода. Мінная загарода. Аэрастаты паветранай загароды. □ Сапёры размотвалі скруткі калючага дроту, забівалі ў зямлю калы. Будавалі драцяную загароду. Хомчанка.
2. Агароджа, загарадзь (у 1 знач.). Машына, на якой прыехалі Павел Андрэевіч і прафесар, з павароту паціху прайшла за высокую загароду прасторнага.. двара. Галавач.
3. Тое, што і загарадзь (у 2 знач.). Не прывяла Зося ад бацькі каровы, вось і пустуе загарода ў Верамейчыкавым хляве. Крапіва.
загаро́ддзе, ‑я, н.
Разм. Месца за агародамі. Хмыль усё стаяў на пагорку, напэўна, раздумваў, ісці яму вуліцай ці па загароддзю, хаваючыся ад людскіх вачэй. М. Стральцоў.
загаро́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад загарадзіць.
загаро́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. загароджваць — загарадзіць.
загаро́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да загарадзіцца.
2. Зал. да загароджваць.
загаро́джваць і загара́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загарадзіць.
загарпу́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.
Злавіць, здабыць гарпуном, узяць на гарпун. Загарпуніць кіта. Загарпуніць маржа.
загарпу́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загарпуніць.
загартава́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць загартаванага. Загартаванасць сталі. Загартаванасць арганізма.