Verbum

загру́зчык, ‑а, м.

1. Рабочы, заняты загрузкай домны, плавільнай печы і пад.

2. Загрузачны апарат або машына.

загруката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Пачаць грукатаць. // Прагрукатаць. Тут недалёка і масток. На ім загрукатала, відаць, нехта прабег. Пташнікаў.

загрукаце́ць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак.

Пачаць грукацець. // Прагрукацець. Раптам загрукацелі дзверы, і на парозе паявіўся чалавек з нашай на плячах. Марціновіч.

загру́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць грукаць. // Грукнуць некалькі разоў запар. У сенцах загрукалі, адчыніліся дзверы. Паслядовіч.

загрунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Пакрыць грунтам (у 5 знач.). Загрунтаваць палатно.

загрунто́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да загрунтоўваць.

загрунто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загрунтаваць.

загры́вак, ‑грыўка, м.

Ніжняя частка грывы, якая прылягае да карка. // Задняя частка шыі ў жывёл. Поўсць на пукатым загрыўку аўчаркі тапырылася. Беразняк. // Разм. Патыліца.

•••

Даць па загрыўку гл. даць.

загрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загрызці.

загры́зены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад загрызці.