патаўчы́ся, ‑таўкуся, ‑таўчэшся, ‑таўчэцца; ‑таўчомся, ‑таўчацеся; ‑таўкуцца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаўчыся, здрабніцца ад таўчэння. Бульба патаўклася. Перац патоўкся.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Разм. Дабіцца, разбіцца. Пасуда патаўклася.
3. Разм. Пахадзіць туды-сюды, пасланяцца. Рынак быў на ранейшым месцы. Захацелася зайсці туды, патаўчыся сярод натоўпу, пачуць родную гамонку вясковых людзей. Хомчанка.
патаўшча́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да патаўсціцца.
2. Зал. да патаўшчаць.
патаўшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да патаўсціць.
патаўшчэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. патаўшчаць — патаўсціць.
2. Таўсцейшая частка чаго‑н. Патаўшчэнне на галінцы. Патаўшчэнне на назе.
пата́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Патуранне, паблажка. [Мароз], звяртаючыся да Кастуся, дадаў: — Сустрэў твайго бацьку. Паказваў, каб я не даваў табе патачкі... Так што, браце, глядзі!.. С. Александровіч. Лячуся і працую, не даючы сабе ніякай патачкі. Сяргейчык.
па́тачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да патакі; які займаецца вырабам патакі. Патачная прамысловасць. // Прыгатаваны з патакі, на патацы. Патачныя цукеркі.
патачы́ць 1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.
1. Натачыць, навастрыць. А каса пад мянташкаю просіцца: «Патачы ты мяне, паганы. Заблішчу я навостранай просінню. І цябе не змару да начы». Свірка.
2. Натачыць, навастрыць усё, многае. Патачыць усе нажы.
3. і без дап. Тачыць некаторы час. Патачыць мінут дзесяць.
патачы́ць 2, ‑точыць; зак., што.
1. Пагрызці, падзіравіць усё, многае (пра моль, чарвякоў і пад.). Дзверы ў шафе патачыў шашаль... Баранавых. Дрэва патачыў чарвяк, на хаты яно лонаўцам не згадзілася. Пташнікаў.
2. Тачыць некаторы час (пра моль, чарвякоў і пад.).
пата́ш, ‑у, м.
Рэчыва ў выглядзе белага зярністага парашку са шчолачнымі ўласцівасцямі, якое атрымліваюць з попелу, а ў прамысловасці — пераважна з прыродных солей.
[Англ. potash.]
пата́шны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да паташу. Паташны завод.
патка́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паткаць.