Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

зашплінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Замацаваць пры дапамозе шплінта.

зашплінто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашплінтаваць.

зашпунтава́цца, ‑туецца; зак.

Закрыцца шпунтам.

зашпунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

1. Спец. Зрабіць шпунт, выступ на рабры дошкі.

2. Заткнуць адтуліну (у бочцы) шпунтам.

зашпунто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зашпунтоўваць — зашпунтаваць.

зашпунто́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зашпунтавацца.

2. Зал. да зашпунтоўваць.

зашпунто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашпунтаваць.

зашпу́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашпурнуць.

зашпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Разм. Пачаць шпурляць.

зашпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Шпурляючы, закінуць каго‑, што‑н. куды‑н. Зашпурнуць мячык за паркан.