Verbum

пасклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Скласці ўсё, многае. Пасля скінулі з Міхалавага воза асіну, паскладалі на воз свае мяшкі з сенам і аброчныя торбы і на іх паклалі Міхала. Чорны. Мы насцягвалі ў лаўжы рознага ламачча, .. і паскладалі яго так, каб яно было відно з паветра. Сабаленка.

2. і без дап. Складаць некаторы час. — Я палезу капаць, — сказаў я, спыніўшы яго [бацьку]. — Ты паскладай. Брыль.

паскла́дваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паскладваць.

паскла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і паскладаць.

паскле́йваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пасклейваць.

паскле́йвацца, ‑аецца; зак.

Склеіцца — пра ўсё, многае.

паскле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Склеіць усё. многае.

паскле́ць, ‑ее; ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.

Абл. Азябнуць, змерзнуць. [Пастух] трушком падбег да машыны. — Ай жа добра! Вот дзякуй вам! Ногі пасклелі. Лобан.

пасклёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скляваць усё, многае.

паскліка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Склікаць усіх, многіх. Дзетак узгадаваць — не курак пасклікаць. Прыказка.

пасклюдава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

1. Секучы ўдоўж, зняць паверхневы слой (з дрэва і пад.). Пасклюдаваць сцены. Пасклюдаваць хату.

2. і без дап. Склюдаваць некаторы час. Пасклюдаваць да вечара.