загіна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. загінаць — загнуць і стан паводле знач. дзеясл. загінацца — загнуцца. Загінанне цвікоў.
загіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да загнуцца.
2. Зал. да загінаць.
загіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загнуць (у 1, 2 і 3 знач.).
загі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Паддацца знішчэнню, перастаць існаваць (звычайна пры якой‑н. катастрофе, няшчасці і пад.). У агні загінула ўся маёмасць. Пасевы загінулі ад засухі. □ Значная частка літаратурнай спадчыны Ф. Багушэвіча загінула. Шкраба. // Перастаць жыць, памерці насільнай смерцю. Загінуць смерцю героя. □ Дарогу чорны снег заносіць — Загінуць можа чалавек. Чарот. Не судзі, доля, у прымах жыць і на чужой зямлі загінуць. З нар. // перан. Знікнуць, знішчыцца, прапасці. — Э! Ёсць чаго смуткаваць! — адзываецца першы Раманчык і заліхвацка махае рукою: — Знойдуцца людзі, а мой тут і след загіне і памяць пра мяне памрэ. Колас. Сэрца чарсцвела, рабілася каменным, толькі адно кволае пачуццё і засталося ў ім — матчына каханне да сына, — усе іншыя радасці жыцця незваротна загінулі для яе. Мурашка.
•••
Загінуў, як рудая мыш — прапасці марна, нізашто.
загіпнатызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., каго-што.
Прывесці ў стан гіпнозу.
загіпсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
1. Налажыць гіпсавую павязку. Загіпсаваць руку.
2. Дабавіць, унесці гіпс у што‑н. Загіпсаваць глебу.
загла́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад загладзіць.
загла́джвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да загладзіцца.
2. Зал. да загладжваць.
загла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загладзіць.
загла́дзіцца, ‑дзіцца; зак.
1. Выраўнавацца, стаць гладкім. Складкі на сукенцы загладзіліся. Поўсць на кані загладзілася.
2. перан. Страціць вастрыню, стаць менш адчувальным. [Яніна:] Выдайце мяне за Лявона, і ўсё загладзіцца. Козел.