Verbum

парафра́за, ‑ы, ж.

1. Пераказ сваімі словамі літаратурнага твора, а таксама скарочаны выклад (адаптацыя) вялікіх мастацкіх твораў.

2. Пашыраны ў 19 ст. пераклад чужых музычных тэм з самастойнымі варыяцыямі, зменамі, дадаткамі.

[Ад грэч. paráphrasis.]

парафразава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад парафразаваць.

парафразава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да парафразаваць.

парафразава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Апрацаваць (апрацоўваць) у форме парафразы.

парафрасты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парафразы, з’яўляецца парафразай.

парахава́цца, ‑рахуюся, ‑рахуешся, ‑рахуецца; зак.

Разм.

1. Зак. да рахавацца.

2. перан. Адпомсціць, адплаціць каму‑н. Самая справа, па якой скліканы гэты сход, усім вядома: трэба нешта зрабіць з панам Скірмунтам, трэба так ці іначай парахавацца з ім. Колас.

парахава́ць, ‑рахую, ‑рахуеш, ‑рахуе.

Зак. да рахаваць.

парахавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да пораху. Парахавы дым. // Прызначаны для вырабу або захоўвання пораху. Парахавы склад.

парахаўні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Сумна або пасудзіна, у якой захоўвалі порах.

парахма́нець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць рахманым, рахманейшым.